Analiza iz Njemačke: U Srbiji korupcija sveprisutna, Vučić kao u reality emisiji

AUTOR:M.J. GDNUS

Srbija je najbliži evropski saveznik Rusije, a korupcija je sveprisutna u toj balkanskoj državi, navodi se u analizi koju je objavila njemačka fondacija Friedrich Naumann.

“Predsjednik Srbije Aleksandar Vučić se već 17 puta susreo s predsjednikom Ruske Federacije Vladimirom Putinom. Vučić je 2019. godine u Moskvi dobio Orden Aleksandra Nevskog, koji je obično dodjeljivan velikim ruskim ličnostima. To je bio jedan od najsrećnijih trenutaka u njegovoj političkoj karijeri”, navodi se u analizi Rusija i pioniri autokratije: Kako Kremlj destabilizuje Evropu, čiji je autor novinar i univerzitetski profesor Thomas Brey.

Dodaje se da režim u Srbiji pokušava sprovesti politiku “srpskog sveta” po uzoru na sličan projekat “ruskog svijeta”.

“Ovaj velikosrpski program bio je jedan od uzroka krvavih ratova tokom raspada Jugoslavije”, piše u analizi, prenosi agencija Beta.

Rusija uzdignuta do neba

Podsjeća se da Srbija nije uskladila svoju politiku sa EU-om i da nije uvela sankcije Rusiji.

“Nacionalna aviokompanija Air Serbia i dalje nekoliko puta sedmično leti za Moskvu i druge ruske gradove. U blizini grada Niša na jugu Srbije postoji Rusko-srpski humanitarni centar, koji kritičari na Zapadu smatraju centrom ruske obavještajne službe”, navodi se u analizi.

Dodaje se da su provladini mediji u Srbiji glavni nosioci ruske propagande.

“Još važnije je da su to srpski zvaničnici, posebno oni na visokim državnim pozicijama, oni koji u prvom redu šire proruske i antizapadne narative”, piše u analizi.

Dodaje se da je u tim medijima “Rusija uzdignuta do neba, dok je Zapad doslovno demonizovan”.

Navodi se da Vučić u svojim intervjuima za zapadne medije zapravo širi rusku propagandu.

Ističe se da se, iako je Njemačka najvažniji partner Srbije, ona često prikazuje u vrlo negativnom svjetlu u Srbiji.

U analizi se navodi da, “bilo da je riječ o Putinu iz Rusije, (premijeru Viktoru) Orbanu iz Mađarske, Vučiću iz Srbije ili (premijeru Robertu) Ficu iz Slovačke – sistemi njihove političke kontrole i očuvanja vlasti svuda su isti”.

“Na prvom mjestu je novi nacionalizam koji se podstiče tvrdnjom da susjedne zemlje, NATO, SAD ili EU prijete naciji”, piše u analizi.

Osim centralizovanih i cenzurisanih medija, navodi se u analizi, ključno oruđe za očuvanje vlasti su i sistematsko potkopavanje svih državnih institucija kao što su parlament, vlada i ministarstva, pravosuđe, lokalne vlasti i nezavisna nadzorna tijela.

Pozicije samo posredstvom SNS-a

“Takođe, tržište rada je politički instrumentalizovano. Mnoge pozicije u administraciji i privredi mogu se dobiti samo preko vladajuće stranke SNS. Nije ni čudo što nevjerovatnih deset odsto ukupnog stanovništva čine članovi SNS-a. Ovi članovi igraju ključnu ulogu u manipulaciji izborima, jer su obavezani da od svojih porodica i kolega prikupe sigurne glasove”, piše u analizi.

Dodaje se da Vučić, “kao u nekoj reality emisiji, kao sveprisutni predsjednik održava javnost u stalnoj uzbuđenosti”.

“Gotovo svaki dan pojavljuje se na TV ekranima, često govoreći satima kako bi građanima izložio važne, velike, nevjerovatne ili dramatične priče, kako to najavljuju vladini mediji. To su priče o zavjerama, organizovanom kriminalu, scenarijima straha za budućnost, spektakularnim stranim investitorima, postavljanju temelja ili otvaranju modernih bolnica, puteva, fabrika, željeznica i elektrana”, navodi se u analizi.

Dodaje se da se pritom “potpuno briše granica između šefa države i same države”, jer Vučić “neprestano tvrdi da je on omogućio ovo ili ono, kao da je uložio sopstveni novac”.

U analizi se ističe i da je marginalizovana opozicija u Srbiji uglavnom isključena iz političkog života, nekoliko kritičkih medija, novinara i političara svakodnevno su mete napada i stavljanja na stub srama od vladinih medija.

“Neprestano ih optužuju da žele da ubiju predsjednika, da kleveću svoju domovinu u inostranstvu, da su korumpirani i nemoralni, i da ih kontrolišu strani obavještajci. Kako bi slaba opozicija mogla prijetiti predsjedniku ili – kao što se često tvrdi – njegovoj porodici, kada on može po svom nahođenju da upotrijebi policiju, obavještajne službe, pa čak i vojsku?”, navodi se u analizi.